Σε μια ιστορική απόφαση που ήρθε μετά από δεκαετίες προσπαθειών, η UNESCO ανακήρυξε τα διάσημα “παραμυθένια” παλάτια του Βασιλιά Λουδοβίκου Β΄ της Βαυαρίας ως Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Η απόφαση της Επιτροπής της UNESCO, που ελήφθη στη συνεδρίαση του οργανισμού στο Παρίσι, αφορά τα εμβληματικά παλάτια Neuschwanstein, Herrenchiemsee, Linderhof, καθώς και το ορεινό Königshaus am Schachen.
Neuschwanstein: Το απόλυτο σύμβολο της Βαυαρίας και του ευρωπαϊκού ρομαντισμού
Το Schloss Neuschwanstein αποτελεί εδώ και σχεδόν 140 χρόνια κορυφαίο προορισμό για ταξιδιώτες απ’ όλον τον κόσμο, με έως και 6.000 επισκέπτες καθημερινά και συνολικά 1,7 εκατομμύρια ετησίως. Πρόκειται για ένα μνημείο αρχιτεκτονικής φαντασίας και μεσαιωνικού ονείρου, καθώς σχεδιάστηκε να θυμίζει κάστρο ιπποτών και μεσαιωνική Ριβιέρα. Δεν είναι τυχαίο πως θεωρείται το πιο φωτογραφημένο παλάτι στη Γερμανία και ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα του βαυαρικού τουρισμού.
Η διαρκής φροντίδα και η επένδυση για διατήρηση των πολιτιστικών θησαυρών
Η πολιτεία της Βαυαρίας εργάστηκε επί περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα για να κατακτήσει αυτή τη διεθνή αναγνώριση. Μόνο για την αποκατάσταση του Neuschwanstein επενδύθηκαν τα τελευταία χρόνια περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ. Στο Linderhof, η πρόσφατα ανακαινισμένη και ξανά προσβάσιμη “Venusgrotte” – μια τεχνητή σπηλιά στα όρια του φανταστικού – στοίχισε σχεδόν 60 εκατομμύρια ευρώ για να διασωθεί και να συντηρηθεί.
Η πρόεδρος της Γερμανικής Επιτροπής UNESCO, Maria Böhmer, τόνισε ότι «η ένταξη των παλατιών στη λίστα αποτελεί εξαιρετική αναγνώριση αυτών των μοναδικών μνημείων. Είναι αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, τεκμήρια φαντασίας και καλλιτεχνικής τόλμης, αλλά και απόδειξη της εκκεντρικότητας του Λουδοβίκου».
Τα όνειρα και οι υπερβολές του «Παραμυθένιου Βασιλιά»
Τα παλάτια σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να μοιάζουν με μεσαιωνικά και αναγεννησιακά αρχοντικά και να υλοποιούν τα προσωπικά όνειρα και τις φαντασιώσεις του Λουδοβίκου Β΄. Το Neuschwanstein χτίστηκε επίτηδες σαν μεσαιωνικό κάστρο, ενώ το Herrenchiemsee βασίστηκε στο πρότυπο των ανακτόρων των Βερσαλλιών. Παρά τη μεσαιωνική τους εμφάνιση, επρόκειτο για καινοτόμες, τεχνικά σύγχρονες κατασκευές για την εποχή τους – η ίδια η Διοίκηση των Βαυαρικών Ανακτόρων χαρακτήρισε την υποψηφιότητα ως «χτισμένα όνειρα».
Το πάθος του Λουδοβίκου Β΄ για μεγαλοπρεπή οικοδομήματα είχε τεράστιο οικονομικό κόστος. Ο βασιλιάς βρέθηκε στο τέλος της ζωής του με χρέη που έφταναν τα 14 εκατομμύρια χρυσά μάρκα – σημερινή αξία περίπου 120–140 εκατομμύρια ευρώ. Η υπερβολική του δαπάνη ήταν μάλιστα ένας από τους λόγους που το 1886 χαρακτηρίστηκε ανίκανος και απομακρύνθηκε από το θρόνο.
Η αναγνώριση της UNESCO και η ευθύνη διατήρησης
Η προσθήκη των παλατιών στη λίστα Παγκόσμιας Κληρονομιάς δεν συνοδεύεται από άμεση χρηματοδότηση, όμως αυξάνει κατακόρυφα το κύρος, την αναγνωρισιμότητα και τη διεθνή προβολή τους, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τον τουρισμό στη Βαυαρία. Παράλληλα, το κράτος αναλαμβάνει και την υποχρέωση διατήρησης και προστασίας αυτών των πολιτιστικών θησαυρών για τις επόμενες γενιές.
