Η συνολική ικανοποίηση των πολιτών στη Γερμανία έχει αυξηθεί αισθητά μέσα στο 2025. Σύμφωνα με τον SKL Glücksatlas, σχεδόν όλες οι 40 μεγαλύτερες πόλεις της χώρας παρουσιάζουν βελτίωση, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Οι μικρότερες, πράσινες και πιο “ανθρώπινες” πόλεις φαίνεται να κερδίζουν το παιχνίδι της ευτυχίας, ενώ οι μεγάλες μητροπόλεις, παρά τον πλούτο και τις ευκαιρίες τους, μένουν πίσω.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Bernd Raffelhüschen του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ, «η περίοδος ανάκαμψης μετά την πανδημία έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί».
Οι Γερμανοί επιστρέφουν σε μια πιο σταθερή καθημερινότητα, και αυτό αποτυπώνεται στη διάθεση και την ψυχολογία τους.
Κάσελ: Μικρή, πράσινη και ευτυχισμένη
Η πόλη του Κάσελ κατακτά για ακόμη μία χρονιά την κορυφή του Glücksatlas με 7,44 μονάδες.
Παρά το γεγονός ότι οικονομικά βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο, οι κάτοικοί της δηλώνουν εξαιρετικά ευχαριστημένοι με τη ζωή τους.
Το μυστικό; Νεανικός πληθυσμός, καλή ιατρική περίθαλψη και άφθονοι χώροι πρασίνου.
Περισσότεροι από 56% των κατοίκων ανήκουν στους “πολύ ικανοποιημένους”, ενώ μόλις 3% δηλώνουν δυσαρεστημένοι.
Το Κάσελ χαρακτηρίζεται ως “overperformer”: η υποκειμενική ευτυχία των κατοίκων της ξεπερνά κάθε αντικειμενικό δείκτη ποιότητας ζωής.
Ένα παράδειγμα ότι η ευτυχία δεν μετριέται σε ευρώ.
Ρόστοκ: Η πόλη που “έχασε το χαμόγελο”
Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται το Ρόστοκ, που φέτος καταγράφει αισθητή πτώση και τερματίζει τελευταίο στο γερμανικό happiness ranking με 6,08 μονάδες.
Παρά την οικονομική ανάπτυξη και τον αυξανόμενο πληθυσμό, η πόλη δυσκολεύεται να προσφέρει την αίσθηση ευημερίας στους κατοίκους της.
Τα χαμηλά εισοδήματα, η έλλειψη κοινωνικής συνοχής και η μεγάλη μερίδα ανθρώπων που ζουν μόνοι οδηγούν σε μια ψυχρότερη καθημερινότητα.
Μόνο 27% των κατοίκων δηλώνουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, ενώ πάνω από 21% δηλώνουν δυσαρεστημένοι – ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου.
Οι πόλεις της χαράς – και της μελαγχολίας
Στις πρώτες θέσεις μετά το Κάσελ βρίσκονται το Κρέφελντ, το Ντίσελντορφ, το Άουγκσμπουργκ και το Άαχεν.
Αντίθετα, στο τέλος του πίνακα μαζί με το Ρόστοκ βρίσκονται το Βισμπάντεν, η Καρλσρούη και το Βερολίνο.
Αξιοσημείωτο είναι πως φέτος η μέση βαθμολογία ευτυχίας στις γερμανικές πόλεις αυξήθηκε κατά 0,13 μονάδες, δείχνοντας μια σταθερή ψυχολογική ανάκαμψη μετά τα δύσκολα χρόνια της πανδημίας.
Το “παράδοξο” των μεγαλουπόλεων
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα της έρευνας είναι το λεγόμενο “Großstadt-Paradoxon”: όσο μεγαλύτερη η πόλη, τόσο χαμηλότερα τα επίπεδα ευτυχίας.
Στις πόλεις κάτω των 400.000 κατοίκων, ο μέσος δείκτης ευτυχίας φτάνει τους 7,01 πόντους, ενώ στις μεγαλουπόλεις όπως το Μόναχο και το Βερολίνο πέφτει στους 6,9.
Ο θόρυβος, τα ενοίκια, η κίνηση και η αποξένωση φαίνεται να “ρίχνουν” τη διάθεση, παρότι οι επαγγελματικές προοπτικές είναι καλύτερες.
Ο πλούτος δεν φέρνει πάντα την ευτυχία
Παρά το κοινό στερεότυπο, οι πιο εύπορες περιοχές δεν είναι απαραίτητα και οι πιο ευτυχισμένες.
Η διαφορά ευτυχίας μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων πόλεων φτάνει μόλις 0,04 μονάδες – πρακτικά αμελητέα.
Μέσα στις ίδιες πόλεις, ωστόσο, οι ανισότητες έχουν σημαντική επίδραση: όσοι έχουν διπλάσιο εισόδημα δηλώνουν κατά μέσο όρο 0,5 έως 0,6 μονάδες πιο ικανοποιημένοι.
Η ευτυχία, όπως φαίνεται, δεν εξαρτάται τόσο από το πόσα έχεις, αλλά από το πόσο “ίσως” ζεις σε σχέση με τους άλλους.
Η ευτυχία ως συλλογικό φαινόμενο
Η μελέτη καταλήγει σε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: οι πόλεις που μοιράζονται την ευτυχία πιο ισότιμα είναι εκείνες που τελικά ευημερούν κοινωνικά.
Όταν η ψαλίδα μεταξύ ικανοποιημένων και δυσαρεστημένων μεγαλώνει, η κοινωνική συμμετοχή μειώνεται και η συνοχή διαλύεται.
Το γερμανικό “Glücks-Paradox” δεν είναι άλλο από το εξής: όσο πιο δίκαια μοιράζεται η ζωή, τόσο πιο γελαστά είναι τα πρόσωπα στους δρόμους.
