Μια ιστορία από τη Στουτγάρδη προκαλεί κύμα αντιδράσεων και προβληματισμό γύρω από τον τρόπο που διαχειρίζονται τα γερμανικά Jobcenter τα κονδύλια για την επανένταξη των ανέργων.

• Στόχος: να επανέλθουν οι μακροχρόνια άνεργοι στην αγορά εργασίας.
• Μέσο: χορήγηση επιδοτούμενων εκπαιδεύσεων, ακόμη κι αν το κόστος ξεφεύγει κάθε λογικής.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αφορά έναν άνεργο από την Ανατολική Ευρώπη, κάτοικο μικρής πόλης στη νοτιοδυτική Γερμανία εδώ και περίπου οκτώ χρόνια.

Πρώην υπάλληλος εργαστηρίου, αποφάσισε να αλλάξει καριέρα και να γίνει οδηγός λεωφορείου.

Για να πετύχει τον στόχο του, απαιτείται η απόκτηση επαγγελματικού διπλώματος οδήγησης κατηγορίας D – μια διαδικασία που δεν χρηματοδότησε ο ίδιος, αλλά το τοπικό Jobcenter.

Εκπαίδευση 20.204 ευρώ: Το επίσημο έγγραφο επιβεβαιώνει

Η εφημερίδα BILD έχει στη διάθεσή της τη σχετική απόφαση του Jobcenter, η οποία εντάσσει την εκπαίδευση στο πλαίσιο των παραγράφων §81 και §83 του Κοινωνικού Κώδικα III.

Το συνολικό κόστος για την εξάμηνη κατάρτιση ανέρχεται στα 20.204,82 ευρώ.

Το παράδοξο; Σύμφωνα με εκπαιδευτές οδήγησης, το δίπλωμα για λεωφορείο κοστίζει στην αγορά τα μισά χρήματα. Ποια είναι, λοιπόν, η εξήγηση για αυτήν την εντυπωσιακή διαφορά;

Δαπανηρή και αργή διαδικασία με δημόσιο χρήμα

Ο ίδιος ο άνεργος δήλωσε στη BILD ότι προτιμούσε μια πιο γρήγορη και οικονομική διαδικασία μέσω ιδιωτικής σχολής.

«Θέλω να ξεκινήσω να δουλεύω όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Η διαδικασία μέσω Jobcenter είναι πολύ πιο χρονοβόρα και δαπανηρή», ανέφερε.

Ένας εκπαιδευτής από τη νοτιοδυτική Γερμανία δίνει τη δική του εξήγηση: «Πράγματι, γύρω στις 20.000 ευρώ είναι το ποσό που λαμβάνουμε από το Jobcenter. Αλλά δουλεύουμε με δύσκολες κοινωνικές ομάδες – με συχνές απουσίες, χαμηλό ενδιαφέρον και συστηματική καθυστέρηση. Αυτό σημαίνει περισσότερες ώρες και περισσότερες εξετάσεις, άρα και περισσότερα έξοδα».

Το αποτέλεσμα; Τα πραγματικά κόστη για τις σχολές αυξάνονται, το Jobcenter καλύπτει την πλήρη δαπάνη – και εν τέλει ο φορολογούμενος πληρώνει το λογαριασμό.

Καμία εγγύηση για μελλοντική απασχόληση

Ανακύπτει όμως ένα ακόμα κρίσιμο ερώτημα: πόσοι από τους ωφελούμενους αυτών των προγραμμάτων εργάζονται τελικά ως οδηγοί;

Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας, ανάλογες περιπτώσεις – δηλαδή μακροχρόνιες επιδοτούμενες καταρτίσεις οδηγών λεωφορείων και φορτηγών – δεν ξεπερνούν τους 200 με 300 ετησίως.

Δεν υπάρχουν όμως δεδομένα ή στατιστικά που να επιβεβαιώνουν την επιτυχία των προγραμμάτων ή το ποσοστό επαγγελματικής αποκατάστασης.

«Πρέπει να ξοδέψουμε το κονδύλι αλλιώς το χάνουμε»

Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από τη δομή χρηματοδότησης των Jobcenter.

Όπως είναι γνωστό, τα Κέντρα Εργασίας έχουν ετήσια κονδύλια με συγκεκριμένο ύψος. Αν τα διαθέσιμα ποσά δεν αξιοποιηθούν εγκαίρως, κινδυνεύουν να μειωθούν στο επόμενο οικονομικό έτος.

Το αποτέλεσμα είναι πως οι υπάλληλοι σπεύδουν να «κλείσουν» όσο το δυνατόν περισσότερες δράσεις – πολλές φορές ανεξαρτήτως κόστους ή πραγματικής αποτελεσματικότητας.