Τα ενοίκια «καταβροχθίζουν» τους μισθούς των κατοίκων στη Γερμανία, σύμφωνα με πρόσφατη αντιπροσωπευτική δημοσκόπηση του Ινστιτούτου YouGov για λογαριασμό του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων (dpa).
Η έρευνα κατέδειξε ότι το 15% των Γερμανών ξοδεύει πάνω από το μισό καθαρό μισθό του κάθε μήνα για το ενοίκιο.
Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι 3% των ερωτηθέντων δηλώνουν πως δίνουν ακόμα και πάνω από το 70% του μηνιαίου εισοδήματός τους για τη στέγη.
Η δημοσκόπηση, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 4.000 άτομα — εκ των οποίων περίπου 2.400 ήταν ενοικιαστές — σκιαγραφεί ένα ζοφερό τοπίο στην αγορά κατοικίας της χώρας.
Από την άλλη, μόνο το 8% των ερωτηθέντων δήλωσε πως ξοδεύει κάτω από το 20% του καθαρού εισοδήματος για το ενοίκιο.
Σχεδόν οι μισοί (περίπου 50%) αφιερώνουν μεταξύ 20% και 39% του μηνιαίου μισθού τους στο κόστος στέγασης.
Επιπλέον, το 17% ανέφερε ότι δίνει μεταξύ 40% και 49% του εισοδήματός του στο ενοίκιο.
Μεγάλο σπίτι, υψηλά ενοίκια
Παρά τα υψηλά ενοίκια, οι κάτοικοι της Γερμανίας δηλώνουν ότι έχουν σχετικά ευρύχωρα σπίτια. Πάνω από τους μισούς ενοικιαστές (53%) απάντησαν ότι το σπίτι τους έχει περισσότερα δωμάτια από τους κατοίκους που ζουν σε αυτό.
Άλλο ένα 37% ανέφερε ότι τα δωμάτια αντιστοιχούν στον ίδιο αριθμό με τους ανθρώπους που διαμένουν στο σπίτι. Μόνο το 6% δήλωσε ότι ζει σε υπερπλήρες σπίτι, δηλαδή με λιγότερα δωμάτια από τους ανθρώπους που το κατοικούν. Το υπόλοιπο 3% δεν έδωσε απάντηση.
Ακόμη μεγαλύτερη «άνεση» διαπιστώθηκε μεταξύ των ιδιοκτητών: το 76% δήλωσε ότι στο σπίτι τους υπάρχουν περισσότερα δωμάτια από τους κατοίκους του, ενώ οι περισσότεροι είχαν δύο ή και περισσότερα δωμάτια παραπάνω από τους κατοίκους.
Η σκοτεινή πλευρά: Ο υπερπληθυσμός
Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση δεν είναι ίδια για όλους. Άλλες μελέτες δείχνουν ότι περίπου 1 στους 9 κατοίκους της Γερμανίας ζει σε υπερπλήρεις κατοικίες.
Σύμφωνα με την Eurostat, το 2023 το 11,5% του πληθυσμού ζούσε σε τέτοιες συνθήκες.
Το Ομοσπονδιακό Στατιστικό Γραφείο αναφέρει ότι το 2024 οι πιο ευάλωτες ομάδες είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες, τα άτομα που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά και οι ενήλικες με ξένη υπηκοότητα.
Στις πόλεις η κατάσταση είναι τρεις φορές χειρότερη απ’ ό,τι στις αγροτικές περιοχές.
